Julie i Julia

Jakiś czas temu byłem na tym w kinie. Do dziś mam mieszane uczucia. Ciężko mi zaszufladkować ten film do jakiejś kategorii, bo jeśli ma to być komedia, to jest trochę za mało śmieszna, jeśli dramat, to za mało smutny i przejmujący. Najbliżej będzie mu do filmu biograficznego okraszonego sporą dawką dobrej kuchni. Także do miłośników jedzenia wydaje mi się, że film powinien trafić. Powinien, bo sam nim jestem, a tak nie do końca trafił
Fabuła opowiada równolegle historie 2 różnych od siebie kobiet, ich małżonków, oraz całej otoczki codzienności, z którą każdy dzień w dzień się użera. Tytułowa Julie Powell ( grana przez Amy Adams ) to kobieta bodajże po 30, wypalona swoim życiem zarówno zawodowym jak i rozrywkowym, niespełniona pisarka, i ogólnie osoba, która nie potrafi żadnego pomysłu doprowadzić do końca, bo na słomianym zapale się kończy. Postanawia poświęcić rok życia na zrobienie około 600 przepisów w 365 dni. Oczywiście Julie ma swoje kulinarne guru - Julię Child i jej książkę kucharską, powstałą w latach 60 XX wieku.
( zapomniałem dodać, że historia Julii Powell dzieje się w 2003 roku, a Julii Child od 1947 do czasu, kiedy dostała propozycję na własny program w telewizji czyli jakoś 1963 )
Od postanowienia do czynów tym razem przyszło naszej Julii Powell szybko - mąż pomógł jej założyć bloga, w którym będzie dzień w dzień opisywać swoje kulinarne przygody z książką i przepisami Julii Child. Nie obędzie się bez niewypałów, przelanych łez, rozczarowań, kłótni z tracącym cierpliwość ( choć w tym filmie jakże w dobrym świetle przedstawionym ) mężem itd.
Przejdźmy do Julii Child - spotykamy ją pierwszy raz w powojennym Paryżu, jako dojrzałą kobietę, która nie ma dzieci i nie bardzo wie na co ma wypełnić swój wolny czas, podczas gdy jej mąż pracuje. I tak, od kursu do kursu w końcu trafia na swoje powołanie - gotowanie. Wątki kulinarne przeplatają się z życiowymi wzlotami oraz upadkami, śledzimy poczynania Julii Child ( w tej roli doskonała Meryl Streep ) aż do momentu, kiedy dostaje ona propozycję na własny program telewizyjny w USA. Podobały mi się w filmie rolę mężów głównych bohaterek. Byli bardzo pozytywnie przedstawieni, może nawet delikatnie przejaskrawieni, ale jeśli nawet, to dla facetów będzie to miły akcent ( a może wyznacznik jak powinno się zachowywać względem kobiet ? ) Bardziej podobał mi się Stanley Tucci w roli Paula Childa aniżeli Chris Messina jako Eric Powell, ale i tak z całej tej czwórki głównych bohaterów wypadają oni lepiej w moich oczach od tytułowej Julii Powell. Nie mam nic do aktorki, zrobiła swoje, ale postać jakaś taka blada.


Moim zdaniem w filmie czegoś zabrakło, nie wiem, może ów brak, to po prostu za słabo zarysowani bohaterowie, co prawda czułem się związany z 2 postaciami, ale jakoś nie potrafiłem kibicować tytułowej Julii Powell. Może to kwestia reżyserki? Nie wiem. Gdyby było więcej Julii Child a mniej Julii Powell myślę, że byłoby lepiej. Fajne były wszelkie wstawki kulinarne i w tym filmie jest to na plus, muzyka - ani nie przeszkadzała ani jakoś specjalnie się nie wybijała z ekranu. Nie mniej jednak film podobał mi się, i mogę go polecić jeśli nie macie akurat nic innego do roboty i lubicie kuchnię.
Reszty nie ruszy.