Fałszywi Przyjaciele

Zapewne wiesz o czym myślę kiedy mówię o obłudzie
Mam dość świń tarzających się we własnym brudzie
Fałszywi ludzie tworzący historyjki w trudzie
byleby tylko Twoje życie szło jak po grudzie
Moralny wrak, zasad brak
kłamstwo jako rozpoznawczy znak
śmieszy mnie obserwacja tej gry pozorów
jedni drugich pozostawiają bez wyboru
Dobrze grają, swoją rolę świetnie sprzedają
w końcu wydaje się, że tylko do tego się nadają
W jednym zdaniu trzy zaprzeczenia
ale "lubię Cię, więc przymknę oko
no bo w sumie niczego to między nami nie zmienia.
Jedziesz po kumplu? Pośmiejmy się razem
To nic, Ciebie większą sympatią darzę" Co z tego,
że miesiąc temu chciał
zetrzeć pięścią  uśmiech z twojej twarzy...
Dziś powie Ci prawdę, jutro temu zaprzeczy
Dziś pije z kumplem, jutro jemu złorzeczy
Dobija do rzeki ściemy, dzień w dzień tworzy dorzecze
Twojego dobrego kumpla udaje
a z ukrycia celny cios zadaje
Dla wszystkich miły, dla wszystkich uroczy
stale otoczeniu mydli oczy, dwulicową ścieżką kroczy
i tylko czekać aż do gardła skoczy
Jeśli tylko wytkniesz sztuczne zachowanie
z miejsca stajesz się niewygodny
miana przyjaciela niegodny i paradoksalnie
przyczepią Ci łatkę Lannistera, i spoko
jeśli widzisz we mnie skurwiela
przynajmniej mam odwagę nazwać Was
bandą zakłamanych debili
którzy nie tracą ani chwili
by obrzucić błotem, tylko po to, żeby potem
udawać, że nic się nie stało,
a jakby tego było mało
nie widzą w sobie nic złego
i tego, że jeden drugiego najpierw robi w chuja
a potem go przytula.

Absurdalne Pozy Pozorowanych Przyjaźni

Lepki od brudu

nadmiernie przesyconych fałszem znajomości

wpadam wprost pod taflę mułu przeciętności

I ani myślę się stąd wydostać. Póki co.

Krztuszę się od nadmiaru prawdy

która nieświadomie wypłynęła na wierzch

zalewając mi nozdrza.

Zgarbiony czekam

na cokolwiek. Od kogokolwiek. Jakkolwiek.

Cisza przed burzą.

Półroczne kłamstwa.

Listy pełne pustych wyrazów, pozlepiane w brudne zdania.

Przyozdobione kwiatami i kokardkami gówno.

Węże syczą na moim trawniku.

Składają jaja. Próbują wedrzeć się do domu.

Ucinam im łby.

Idę w przeciwną stronę. Codziennie. Tygodniowo.

Dziękuję za uwagę. Już nie chcę.

Palę ten most.

Przez duszne, przesłodzone powietrze płynie swąd spalenizny.

2 słowa

Kiwam głową

jestem na tak

mówię owszem 

owszem co tylko zechcesz 

groszek boczek 

nowy stary serial

i tony chusteczek. 

Odbieram Twe fale

uśmiecham się

koloruję myśli 

słucham chłonę

wybieram co czuję

że Ci się spodoba

Stawiam na Wrony. 

Czytam z Twych ust

liczę na uśmiech

obliczam mrugnięcia 

słucham stukania w klawisze

i nawet strony 

które przewracasz 

dźwięczą przyjemnie.

Hamuję 

Wszelkie swe

mroczne wizje

Jestem seryjnym mordercą 

Twoich złych myśli 

byś z uśmiechem 

witała poranek.

A co mi tam

bo od tego się zaczęło 

Kolejny buziak 

odznaczam w głowie 

jak medal 

Chyba wiesz, że

ciągle mi ich mało?

Miłość?

Nie wiem co znaczy

To chyba Ty

I to mi wystarczy

by liczyć

każdy następny dzień

na wspólny rachunek.  

Czuję się podle

Gdy smutna światem zapadasz 

w mrok

lub kiedy bezradnie

nie umiem odpowiedzieć 

na Twoje pytanie

Choć często nie dla odpowiedzi mnie pytasz.

I głowię się 

czym tym razem mogę 

Cię zaskoczyć

Lubię grabić Twoje wspomnienia

plany i przemyślenia

do worków mojego istnienia

by wymieniać je na czyn.

Ę i ą

Ciebie to nie dotyczy

Świadomie naturalna

Ty skromna

Ja sama!

Kra oderwana od lodowca 

ludzkiej znieczulicy.

Pustka

Rymy już nie układają mi się w słowa

Pióro coraz głębiej do szafy się chowa

Chce wypaść ze mnie następna strofa nowa

Ale nic z tego

Ta kartka papieru jest zwyczajnie niezdrowa

Moja sztuka to tak naprawdę wściekła krowa

I wiecie co?

Rap to po poezji wdowa

I czy wam się to podoba czy nie podoba

Nie ma krzty kłamstwa w tym

że liczy się tylko jedna osoba

chcecie - wmawiajcie że to choroba

mogę być dla Was jak parszywy robal

ale to ja, niczym Hannibal

zjem Was gdy deski spróchnieją

w mediach

żołnierze hipokryzji na ekranach jaśnieją

karmią nas złudną nadzieją

że nasze czasy nie zmrocznieją

i bliscy nam nie zgłodnieją

szkoda tylko że w oczach pulchnieją

ślepcy i wierni - za życia straceni bezimienni

powołali do życia boga

by nieco prostsza była życia droga

paradoksalnie spuścili ze smyczy buldoga

by krew i szambo przetoczyć

w pysku nienawiść rozmnożyć

i w imię dobra miecz w ciele umoczyć

i iść między ludzi

Chrystusa niewiernym wyłożyć

wszystko po to by się nie stoczyć

po wszystkim maski obojętności założyć

rękę prawą i lewą w jedność złożyć

i czekać…

na wypełnienie wszechobecnej pustki. 

Ciemność niczego nie zmienia

Słyszałem, że ciemność jest gorsza.

W Ciemności bardziej się boimy

Ciemnoskórzy byli niewolnikami

Po Ciemku jesteśmy ograniczeni.

Ciemność to domena ślepców

Jeśli jesteś Ciemniak, to generalnie nie jesteś fajny. 

Ciemność często paraliżuje

Ciemność ułatwia pracę naszym demonom.

A według mnie ciemność niczego 

nie zmienia, bo w pełnym słońcu

brakuje mi Ciebie tak samo.