Milczy krzycząc

[I]

Pokój, ciemność, cztery ściany

Obraz krwią zalany

Totalnie wyczerpany

Załamany

Bo nie doczekał żadnej zmiany

naćpany

Po tabletach zaorany

Wstaje – upadek

Wstaje i na przód

Jego krok zachwiany...

Dostał ataku, ma konwulsje

jest wrakiem nerwowym

Zmęczony życiem i tym pieprzonym

bólem głowy

Milczy, bo wie że ten świat i tak

Pomimo jego krzyku będzie chujowy

Więc milczy, bo ból nawet szeptać

nie pozwala teraz on sam

to swoja ofiara..

Słońce w jego świecie zgasło

Coś pękło , na miliard kawałków

się rozpadło i 

przepadło pożądane hasło

A wokół zmowa ciszy..

[ II ]

Upadł.. i wstać nie może

Mimo otaczającej pomocy, wie

Że nic mu pomóc nie może

Myśli : ”Boże, niech to się wreszcie skończy”

Jakby przypatrzeć się z boku można

Zauważyć że się męczy i się w końcu wykończy

Błaga Pana by znalazł coś co

z cierpieniem go rozłączy lub da coś

co go kompletnie wyłączy..

Jest wciąż milczący, choć w środku wrzeszczy

Tak głośno jak mu tylko dusza pozwala

Leży już na łóżku, zamyka oczy

Lecz bólu kolejna fala

Zasnąć nie pozwala..

Słońce w jego świecie zgasło

Coś pękło , na miliard kawałków

się rozpadło i 

przepadło pożądane hasło

A wokół zmowa ciszy..

[ III ]

Od środka go rozpierdala

Męczy otaczający fałsz, kłamstwo i obłuda

Chciałby mieć umysł wolny

Ale zdał sobie sprawę
że jest na to za późno –

Już mu się nie uda

Sercowa zguba

A wokół nic – totalna pustka

Zastanawia się co robić...

Samobójstwo ?

To dobra do piekła przepustka..

Słońce w jego świecie zgasło

Coś pękło , na miliard kawałków

się rozpadło i 

przepadło pożądane hasło

A wokół zmowa ciszy..

Tym razem bierze więcej

Niech nikt nie krzyczy..

Kiedyś się przeliczy..

Głęboki wdech..

Ehh..

Znowu jest zadowolony..

A rozkosz spływa z ust...