Pustka

Rymy już nie układają mi się w słowa

Pióro coraz głębiej do szafy się chowa

Chce wypaść ze mnie następna strofa nowa

Ale nic z tego

Ta kartka papieru jest zwyczajnie niezdrowa

Moja sztuka to tak naprawdę wściekła krowa

I wiecie co?

Rap to po poezji wdowa

I czy wam się to podoba czy nie podoba

Nie ma krzty kłamstwa w tym

że liczy się tylko jedna osoba

chcecie - wmawiajcie że to choroba

mogę być dla Was jak parszywy robal

ale to ja, niczym Hannibal

zjem Was gdy deski spróchnieją

w mediach

żołnierze hipokryzji na ekranach jaśnieją

karmią nas złudną nadzieją

że nasze czasy nie zmrocznieją

i bliscy nam nie zgłodnieją

szkoda tylko że w oczach pulchnieją

ślepcy i wierni - za życia straceni bezimienni

powołali do życia boga

by nieco prostsza była życia droga

paradoksalnie spuścili ze smyczy buldoga

by krew i szambo przetoczyć

w pysku nienawiść rozmnożyć

i w imię dobra miecz w ciele umoczyć

i iść między ludzi

Chrystusa niewiernym wyłożyć

wszystko po to by się nie stoczyć

po wszystkim maski obojętności założyć

rękę prawą i lewą w jedność złożyć

i czekać…

na wypełnienie wszechobecnej pustki.